Naskah Drama Bahasa Sunda

KAHADEAN HARGANA TEU KALINTANG KU BENDA

Rengse sakola. Irwan jeng Daus balik ka imahna nu sewang-sewangan tapi imahna tatanggaan. Daus geus teu tahan terus manehna ngompol dihandapeun tangkal kai gede.
Daus    : wan urang ngompol hela nya geus teu tahan yeuh!
Irwan   : nya gewatkeun ke indung urang nyarekan geura da urang balikna telat.!
Daus    : nya he’eh. Cerewed pisan indung maneh nya. Ha…ha….!
sangges kitu irwan manggih hiji barang di deket tangkal buah.
Irwan   : naon eta nya? Rongsokan jiganamah. Lumayan kan ke bias di jual ka si daus. Hehe!
Sangges kitu daus nyusul ka irwan.
Daus    : naon eta? loket? Loket saha? Dimana maneh manggihna? Iraha menangna? Oh.. maneh maling nya!!!!
Irwan   : naon si maneh ih . nanyana hiji-hiji gera. Bingung urang ngajawabna! Urang manggih loket didieu. Urangge teu nyaho ieu loket saha??. Urang muka ge acan!


Daus    : buka atuh gewatkeun loketna!
Irwan   : nya ke sakedeng!
Irwan jeng daus          : waaaaaaawh. Aya duitna !!
Irwan   : aya KTP na alias Kartu Tanda Pelajar!
Daus    : enya. sigana KTP nu boga loket ieu!
Irwan   : nya alamatna jigana teu jauh tidieu yu urang balikeun!
Daus    : ulah lah! Jang naon dibalikeun ge euweuh untungna jang urang! Mending urang pake bae duitna! Bagi dua be kumaha?
Irwan   : embung ah. Gelo maneh mah. Eta teh dosa! Kumaha lamun nu boga dompet keur bingung neangan dompetna?
Daus    : ngefek emang jang urang!! Titah saha taledor? Salahna ieuh! Dompet ieu kan geus jadi milik urang jadi pake be duitna!
Irwan   : enya nya. Bagi dua be atuh duitna! Geus balik yu!
Terus irwan jeng daus balik ka imahna sewing-sewangan. Teu lila daus dating ka imah Irwan.
Rek ngajak irwan ulin.
Daus    : irwan, irwan ulin yu!
Uswan : eh aya daus! Lebet de! Irwan na nuju di piwarang bapana ngerjakeun PR hela nembe wios ameng!
Daus    : hun mang. nuhunya.
Uswan : daus bade ngaleueut naon? Ke ku aang pangadamelkeun!
Daus    : teu kedah mang. Ke ngarepotkeun!
Uswan : henteu. Ngan ngadamel cai. Kecuali lamun emang piwarang ngerjakeun PR anjeun kakara ngarepotkeun
Daus    : hahahaha emang mah tiasa bae. Jus stroberi be mang!
Uswan : oh uhun antosan sakedap nya!
terus dating bapana Irwan ngomong jeung daus.
Iday     : eh aya daus.
Daus    : hun mang. Kumaha damang?
Iday     : Alhamdulillah.bade ngajak irwan ameng nya?
Daus    : mmm hun mang. Mang abdi wios naros teu?
Iday     : wios bade naros naon?
Daus    : kunaonirwan ngerjakeun PR na ayena kan wengi ge tiasa!
Iday     : hun sih. Tapi mun wengi irwan na sok kaboboan jadina repot be!
Daus    : oh kitu nya mang. Hun antosan be atuh hela sakedap nya!
Iday     : hun sok!
Uswan : Daus ieu caina.
Daus    : hun mang!
Uswan : bapak teu kumpulan dih ayena ?
Iday     : eh uhun aduh dugi ka hilap kusabab nyarios jeung daus bae.
Teu lila.
Daus    : si irwan lila pisan ngerjakeun PR na urangge ngerjakeun teu satengah-satengah jam acan.
Irwan   : eh maaf nya lila? PR na loba pisan!
(bari lempang ka hareupeun imah)
daus     : ges ulah loba alesan ngomong be hese PRna da otask manehmah Pentium hiji!
Irwan   : ah ken bae masalah jang maneh.
Diharepen imah irwan jeng daus rek ngabagi duitnu tadi menag manggih.
Daus    : gewat ih lila pisan!
Irwan   : enya eusina aya 800 rebu mun dibagi dua berarti 400 rebu ewang tapi aya ATM na deui kumaha??
Daus    : keun be teu penting!
teu lila aya ipin dating ka imah irwan. (babaturana lanceuk irwan)
Ipin     : eh aya irwan jeung daus. Ker naon? Biasana mah sok nguseup. Eta naon? Duiit saha??
 Daus   : duit abi!
Ipin      : teu mungkin. Maraneh masih leutik keneh. Maenya kolot mere duit saloba kitu! Ku emang rek ditanyakeun ka usman nya?
Irwan   : ieu duit menang manggih di jalan.
Ipin      : terus kunaon dibagikeun kieu?
Irwan   : daus nu nitah mang.
Ipin      : dieu gera nempo (bari mariksa dompet eta) ieu aya Kartu Tanda Pelajar na. kan bias ditempo alamatna. Tuh teu jauh alamatna tidieu!
Irwan   : tadi mah bade di balikeun ku Irwan. Tapi cek Daus titah ulah.
Ipin      : gening kitu? Ulah kitu. Eta ngarana ngadahar hak batur
Irwan   : abi ge tos nyarios ka daus tapi cenah salah saha taledor.
Ipin      : kusabab kitu balikeun deui dompetna terus bejaan ulah taledor. Jadikeun eta palajaran keur manehna sangkan ulah taledor
Daus    : maaf mang abi teu sadar.
Irwan   : yu urang balikeun deui dompetna kanu bogana!
Terus dau jeng irwan dating ka imah nu boga dompet rek malikeun dompetna.
 Daus   : ASSALAMU’ALAIKUM.
Anan   : WAALAIKUMSALLAM. Saha?
Daus    : leres ieu bumina anan nasti
Anan   : hun leres aya naon nya? Ieu sahanya?
Irwan   : abdi irwan ieu rerencangan abdi daus. Abdi bade ngauihkeun dompet ieu.
Anan   : dompet ? antosan sakedap bade di cek hela. Mangga lebet!
Anan asup ka kamerna rek mariksa dompetna. daus jeng irwan mah diuk bari merhatikeun eusi imah.
Anan   : oh uhun dompet abi ical hatur nuhun tos di uihkeun. Aranjen mah mani bageur!.
Daus    : ah etamah tos kawajiban abdi.
Irwan   : nya uhun
Anan   : sakali deui hatur nuhun nya.
Irwan dan daus : nya. Sami sami!

Sangges kitu terus irwan jeng daus balik ka imah na masing-masing.


SALAH SANGKA
(pikeun 6 jelema)



Cast:
1.         Budi
2.       Ririn
3.      Corry
4.       Haris
5.       Nurul
6.        Venny

Di hiji sakola favorit, aya tilu urang siswa populer anu disegani. Maranéhanana nyaéta Corry, Ririn, sarta Venny anu biasa meunangkeun naon ogé kalawan duit. Tapi aya ogé golongan kadua, anu diwangun ti Nurul, Budi, sarta Haris. Maranéhanana singer, tapi tergolong siswa kurang sanggup ku kituna mindeng diremehkan ku Corry, Ririn, sarta Venny.
Hiji poé, Corry, Ririn, sarta Venny rék indit ka kantin pikeun ngeusian beuteung maranéhanana anu lapar. Corry henteu junun manggihan duitna anu seingatna disimpen di tas.

Ririn    :    “Cor, Ven, urang ka kantin yuk!”
Venny    :    ”Hayu, beuteung kuring geus lapar pisan!”
Corry    :    (bari mukaan tasna)”Kuring ogé”
        (Ririn sarta Venny leumpang babarengan ninggalkeun kelas)
Corry    :    (satengah ceuceuleuweungan) ”Éh, tunggu!”
Venny    :    ”Naha, Cor?”
        (Ririn sarta Venny malik ka arah Corry)
Corry    :    ”Duit kuring leungit yeuh! Maranéh nempo teu?”
Ririn    :    ”Hah? sabaraha? Coba pariksa deui, meureun waé nyeulap”
Corry    :    ”Mustahil, Rin. Kuring masih inget tadi nyimpen duit éta di dieu”
        (nunjuk bagean hareup tasnya)
Ririn    :    ”Hmmmm...leuheung garadah waé kabéh tas, Cor!”
Venny    :    ”Antosan, garadah manéhna engké waé wayah kabéhanana atos di jero kelas,
        pan teu ngeunah sarua anu séjén, Cor”
Corry    :    ”Nya entos lah”
Ririn    :    ”Leuheung ayna urang ka kantin, kajeun kuring anu traktir!”
        (metot leungeun Corry sarta Venny kaluar kelas)
        (Kabéh siswa geus aya di jero kelas)
Ririn    :    ”Rérencangan aya anu ningali duit Corry teu?”
Haris    :    ”Sabaraha duitna?”
Corry    :    ”15 rébu, terang teu?”
Haris    :    (godeug)
Ririn    :    ”Enya atos, garadah waé tas maranéhanana kabéh!”
        (Ririn leumpang nuju méja Budi anu keur maca buku sarta langsung
        Ngagaledah tasna)
Ririn    :    ”Yeuh, ieu duitna!” (bari ngacungkeun duit 15 rébu)
Budi    :    (nyimpen bukuna)”Lain! éta duit anu dibikeun Bapa abi tadi isuk-isuk sarta baris
        kugunakan pikeun mayar duit sakola”(ngarebut duit éta ti leungeun Ririn)
Haris    :    ”Enya, éta duit Budi! Komo tadi isuk-isuk kuring nempo bapana sorangan anu
        mikeun duit éta ka Budi!”
Corry    :    ”Teu nyangka, enya! Jelema anu salila ieu dianggap alus sarta jujur tétéla tiasa
        maok duit kuring! Budi, manéh sadar diri atuh! Kurang alus naon kuring ka
        manéh!”
Budi    :    ”Tapi pan.....”
Nurul    :    ”Manéh teu kaci kitu, Cor! Tacan tangtu Budi anu nyokot duit éta!
        Saha nu terang duit éta bener-bener pamasihan bapana!”
Corry    :    ”Mustahil! kuring yakin éta duit kuring! Mustahil ogé pan, Budi boga duit
        saloba ieu!” (ngarebut duit ti leungeun Budi)
Venny    :    ”Enya atoslah, engké waé masalah ieu dipungkas. Ayeuna pan keur jam
        kosong, leuwih hadé manéh nengankeun diri tiheula ka luar kelas. Kuring
        henteu milu, enya, daék ngerjakeun PR tiheula! Hehehe..”
        (bari ngangkat buku PRNYA)
        (Ririn sarta Corry leumpang kaluar kelas)
Haris    :    ”Toslah, Bud. Teu perlu teuing”
Budi    :    ”Tapi naha kabéhanana nuduh kuring?”
Nurul    :    ”Lamun manéh teu salah naha kudu sieun?”
        (Venny leumpang nuju méja Budi sarta langsung diuk di palebah Nurul)
Venny    :    ”Kuring apal saha anu maok duit éta”
Nurul    :    ”Hah?! saha?!”(satengah ceuceuleuweungan)
Venny    :    ”Ssstt....Ririn”
Budi    :    ”Teu kaci nuduh jelema sembarangan, Ven!”
Haris    :    ”Barinage jigana mustahil Ririn anu nyokot duit éta”
Venny    :    ”Tapi éta pisan kanyataanana. Kajeun engké kuring anu ngabejaan Corry.
            Maranéh henteu perlu panik”
Budi    :    ”Mangga, hatur nuhunnya, Ven. Manéh daék mantuan alurang”
Venny    :    (unggeuk sarta balik ka méjana)
        (Corry sarta Ririn ngasupan kelas)
Venny    :    (ceuceuleuweungan kalawan lantang)”Rerencangan, ayeuna waktuna
        maranéh apal, saha anu sabenerna nyokot duit Corry! manéhna nyaéta jelema
        pangdeukeutna anu pang dipercayana!”
Corry    :    ”Jadi......manéh,Rin?”(ningaleikeun henteu percaya ka belah Ririn)
Ririn    :    ”Muhun, Naha?! Arek ambek? Mangga!”
Corry    :    ”Apes!! salila ieu kuring percaya ka manéh! Tapi naha manéh
        Ngahianat, Rin? Naha manéh tega ka kuring?!”
Ririn    :    ”Manéh anu nyieun kuring robah, Cor! manéh anu mamaksa kuring pikeun
        Nuturkkeun gaya hirup anjeun! Kuring nyerihate, Cor!”
Budi    :    ”Toslah .....naha jadi maranéh anu paraséa? Hampura waé, Cor. Kuring terang
        kaayaan duit Ririn keur hésé, kamari kuring nempo manéhna ngadaptar
        beasiswa pikeun anak kurang mampu”
Corry    :    ”Tapi.....manéh bet teu kungsi nyarita, Rin?”
Ririn    :    ”Muhun, Emang kuring anu salah. Hampura kuring, kuring teu kungsi nyarita ka
            manéh, alatan kuring teu daék ngagawekeun manéh, Cor”
Corry    :    (tungkul)
Nurul    :    ”hampura waé, Cor. Pan manéhna tos jujur”
Venny    :    ”Muhun, teu sakuduna urang paraséa jiga kieu”
Corry    :    ”Muhun, Rin. Hampura kuring ogé, enya. Iraha-iraha dui, lamun manéh perlu hiji
        hal, carita waé ka kuring, sugan we kuring bisa bantu”
Ririn    :    (unggeuk)
        (Corry sarta Ririn sasalaman)
Nurul    :    ”Éh, jigana aya anu tinggaleun, da!”
Haris    :    ”Naon?”
Nurul    :    ”Aya anu tacan ukeun hampura, tuh!”
Corry    :    ”Oh Uhun, hampura kuring enya, Bud! kuring salah sangka ka manéh!”
Budi    :    ”Iya, teu nanaon, Cor. Kuring teu ambek bet sarua maranéh kabéh!”
Venny    :    ”Enya muhun atuh ....Budi mustahil ambek sarua Corry, pan maranéh kabéh terang
        lamun Budi reureunceupan aya hiji hal sarua Corry..”
Ririn, Haris,
Nurul, Venny : ”CIEEE!!!”

Éta pisan Teater anu kami tampilekeun, sakitu sarta tarima duit~ hehehe muga méré mangpaat kanggo anu deui nyari naskah Teater ngeunaan kahirupan sapopoé:) Lamun daék copas cantumin asalna enya, alatan naskah ieu ogé kreasi kami babarengan

   UPSSS..… SALAH

Palaku :
Dudung :
Julaeha : 
Encun :
Dukun :
Asisten dukun : 

Di hiji dinten, aya dua siswa anu saling bersaing kulantaran hayang meunangkeun saurangawewe.

Dua siswa eta namina Dudung jeung Maman. Samentawis eta siswi anu diparebutkeun tehnamina Julaha Gomez blasteran Sunda jeung Korea.

Dihiji waktos, maranehna teu kahaja patubruk.

Dudung :
Jalan-jalan ka kebon teh
Ka dituna naek mobil Toyota
Heh man! lamun leumpang teh
Cik atuh make mata

Maman :
Ka bandung meuli paralon
Dijalan na nimu buku
Aeh dudung meni boloon
Da leumpang mah make suku

Ngaleos weh si Maman

Teu lami si Dudung ningali Leha sareng Encun nuju calik dihiji korsi, Dudung nyamperkeunLeha.

Dudung :
Si mang tata keur nulis
Nulisna bareng si neng Ayu
Aduh eta eneng geulis
I just wanna say I love you

Encun :
Meuli kurudung ka bi Eha
Model kurudung na sararae
Duh si Dudung ngarayu si neng Leha
Jiga nu si lehana rek bogoheun wae

Leha :
Jalan-jalan ka Cileumbu
Dijalan nimu nu keur konvoy
Duh meni langsung ngomong I love you
Alim ah da aa mah playboy

Akhirna neng Leha jeung Encun ngaleos ninggalkeun Dudung

Dijalan neng Leha jeung Encun pa amprok jeung Maman

Maman :
Kamari kapendak bi Eha
Numpak motor sareng mang Nana
Aeh ka pendak neng Leha
Neng leha geulis bade kamana ?

Leha :
Meuli opak ka si Miman
Dua rebu sabungkusna
Aduh eta si a Maman
Bisa wae ngagombalna

Encun : “Ndeukhhh… Ekhemmm..”

Teu dihaja, Dudung ngadangu eta percakapan Leha sarta Maman teh.

Dudung : “Tempokeun wae engke, hahaha”
***
Wangsul ti sakola, Dudung kenging alamat saurang dukun modern ti rerencangana.

Enjingna si Dudung angkat ka tempat eta panyantetan

Dudung :
Si neng Engkum nuju hareeng
Da kamari ngadahar ketan
Assalamu’alaikum punten eneng
Bade tumaros bener ieu teh tempat panyantetan

Asisten Dukun :
Ka jatiwangi meser kenteng
Mangkat ka dituna poe rebo
Sangeunahna wae manggil eneng
Da urang mah lain anak kebo

Asisten Dukun : “Enya deuhh benerr”

Dudung langsung dianteur ka ruang dukun

Dukun :
Ka sumedang meser sampeu
Meser sampeu na sakarungen
Aya perlu naon ujang kadieu
Sigana ujang aya pikiraneun

Dudung : “Muhun mbah, abdi aya pikiraneun. Mikiran si Julaeha.”

Dukun : “Oh…. Jadi ujang kadieu teh menta pangmeletkeun si Julaeha?”

Dudung : “Muhun mbah.”

Dukun : “Yeuh ku mbah dipasihan cai tong hilap dileueutkeun ka Julaeha.”

Dudung : “Hatur nuhunnya mbah tur caina, ieu mbah artosna.”

Dukun :
Si adul nuju meser kopi
Meser kopi na ka arab
Ieu artos ku abdi di tampi
Mugia peletna sing mujarab

Enjingna Leha sareng Encun nuju calik di kantin sabari emam mie tek-tek ti bibi Ida, Lehangajak Encun ka wc, teras dongkap si Dudung ngadatangan meja Julaeha. Dudung tehngalebetkeun ramuan nu di pasihan ti dukun ka gelas nu disangka gaduh Leha. Dudung terasnyumput di balik tembok kanggo ningali reaksi Leha.

Leha sareng Encun uih deui ka Meja na

Leha : “Cun, leres kan ieu minuman abdi.”

Encun : “Enya asanamah leres.”

Leha sareng Encun ngaleueut cai anu teu di pikanyaho patukeur.
Saentos ngaleueut eta cai eta, Encun jadi bogoh ka Dudung.

Encun : “Dudung………..”

Dudung : “Eh…..ehh nanaonan ieu teh?”

Encun : “Ai dudung atuh meni kasep pisan.”

Dudung : Oh nya enya atuh, abdi mah tos kasep ti baheula, encun nembe nyadar?”

Leha nyamperkeun Encun

Leha : “Encun nuju naon di dieu?”

Encun : “Nuju nyarios keun si kasep.”

Leha : “Si kasep? Saha?”

Encun : “Eta aa Dudung.”

Di jero hatena Dudung lieureun kusabab reaksi Leha biasa wae, tapi malah Encun nu jadibogoheun.

Dudung :
Jalan-jalan meser sate
Meser sate ka mang Dede
Neng leha geulis tong beubeulem hate
Hate aa mah kanggo neng Leha wae

Leha : “Ih ai dudung meni geer pisan.”

Encun : “Dudung tong kitu, teu ngarasakeun pisan pan aya encun di dieu, kunaon ngalirikneng leha?”

Leha : “Oh, dudung teh tos bobogohan sareng encun ?”

Dudung : “Haaahhh?? Henteu tong salah paham.”

Encun : “Enya muhun nembe wae kamari jadian.

Dudung : ????

Encun : “Hayu atuh neng abdi sareng aa dudung mayunan (sabari ngagandeng leungendudung)

Saminggu saentosna, Julaeha jadi kabogoh Maman, teras Encun tetep ngudag-ngudagdudung saterasna.


CONTOH NASKAH DRAMA Bahasa Sunda untuk 5 orang - Kabayan Ngala Nangka


Kabayan Ngala Nangka 

Drama sunda komedi untuk 5 orang.
 



Nyi Iteung, pamajikanana Kabayan teh nuju hamil ngora. Manehna teh ngidam hoyong pisan Nangka, tapi si Kabayan nu dasarna kebluk, tara daek ngala Nangka. Dina hiji isuk, Iteung nyamperkeun Kabayan nu keur sasarean di bale hareupeun imah.
 

Iteung : (Ngagangguan Kabayan) Kang, hayu atuh pang alakeun Nangka kanggo Iteung!
 

Kabayan : (Melek hiji soca, langsung sare deui) Haduh, Nyai, engke weh nya, isukan. Akang teh tunduh keneh!
 

Iteung : (Ngambek) Huh, si Akang mah teu sayang ka Iteung!
 

Kabayan : (Ngorok)
 

Saking keheulna, Nyi Iteung angkat ka bumi emakna Kabayan. Sanepina di bumi emakna Kabayan.
 

Iteung : (Lumpat sabari ceurik langsung nangkeup emak) Emaaakkkkk....
 

Emak Kabayan : (Reuwas) Eleuh-eleuh, aya naon ieu, Nyai?
 

Iteung : Eta, Ma! Si Kabayan! Kuring teh ngidam, hoyong pisan Nangka, tapina manehna tara daek pangalakeun!
 

Emak Kabayan : Geus tong ceurik atuh! Keun weh, Emak nu ngomong ka si Kabayan!
 

Emak sareng Iteung balik ka imah Kabayan. Sanepina di imah Kabayan, Emak sareng Iteung ningali Kabayan nu sare keneh dina bale.
 

Emak Kabayan : Heh! Kabayan, kebluk! Hudang sia!
 

Kabayan : Naon sih mak? Isuk-isuk geus adat-adatan!
 

Emak Kabayan : Maneh teh kumaha sih! Geus nyaho si Iteung keur hamil, ngidam Nangka! Lain mah diturutkeun kahayangna! Malah gogoleran teu puguh!
 

Kabayan : Heueuh mak, sakedeung deui dipangalakeun!
 

Emak Kabayan : Buru! Ayeuna geura mangkat neangan Nangka! Nu kolot nya, Nangkana!
 

Kabayan : (Hudang) Heueuh! Kuring mangkat ayeuna lah!
 

Kabayan mangkat neangan Nangka. Tapi Kabayan teu terang, tangkal Nangka nu keur buahan teh dimana. Sapanjang jalan, manehna luak-lieuk neangan Nangka. Akhirna manehna manggih hiji tangkal Nangka nu buahna leubeut.
 

Kabayan : Hahhh! Akhirna kuring manggihan Nangka! Karolot deui Nangkana!
 

Kabayan langsung naek ka tangkal Nangka nyokot hiji Nangka nu pang kolotna. Teu lila anu boga kebon datang. Kabayan langsung turun ti tangkal Nangka.
 

Kabayan : Haduh kumaha ieu! Nyi Ndit datang! Mana kacida galakna deui!
 

Kabayan lumpat ka ragasi nu aya di tukangeun kebon. Kabayan malidkeun eta Nangka.
 

Kabayan : Nangka, jung balik tiheula nya! Kuring rek kabur heula!
 

Nangka teh kabawa palid ku cai, teu lila, nu boga kebon datang.
 

Nyi Ndit : Heh! Sia keur naon di kebon aing! Maneh rek maling?
 

Kabayan : Henteu Nyai.
 

Nyi Ndit : Ah sia! Alesan wae! Ngaku weh ari rek nyopet mah!
 

Kabayan : Bener Nyai, teu bohong!
 

Nyi Ndit : Demi naon sia, Kabayan?
 

Kabayan : Demi Nyi Iteung, Nyai!
 

Nyi Ndit : Alah, sia! Nyopet mamawa ngaran pamajikan! Hayu milu jeung urang! Urang ka imah Pa RT!
 

Kabayan : Duh, nyai! Ulah atuh! Bener abdi teh teu nyopet! Sok mana barang buktina!
 

Nyi Ndit : (Mariksa Kabayan) Heueuh geuning, euweuh! Jung geura mangkat, sia! Ulah kadieu deui!
 

Kabayan : (Lumpat) Dadah, Nyai!!
 

Kabayan balik ka imahna. Dipapag ku Emak jeung Iteung.
 

Iteung : Euleuh, akang! Tos dongkap?
 

Emak Kabayan : Meunang teu Nangka teh?
 

Kabayan : Meunang atuh, mak! Kolot jeung gede deuih!
 

Iteung : Mana atuh Nangkana, Kang?
 

Kabayan : Hoh? Can nepi eta Nangka?
 

Emak Kabayan : Hah? Nepi kumaha, Kabayan?
 

Kabayan : Si Nangka teh dipalidkeun, dititah balik tiheula ku kuring! Geuningan can nepi? Apan eta Nangka teh tos kolot, piraku teu nyaho jalan balik!
 

Iteung : Heueuh nya, Kang! Eta Nangka teh geuning teu nyaho jalan balik!
 

Emak Kabayan : Ari sia! Ku belet-belet teuing, Kabayan! Maenya Nangka bisa balik sorangan! Teu hideng!
 

Kabayan : Yeuh, si Nangka nu teu hideng mah, Mak!
 

Emak Kabayan : Hah, ngimpi naon, kuring teh boga anak belet kos sia!
 

Emak langsung mangkat. Kabayan sareng Iteung, ngantosan eta Nangka di sisi ragasi, tapi Nangkana teu datang-datang.


Naskah drama bahasa sunda untuk 5 orang, judul beasiswa

Judul: Beasiswa
Pamaén: Pho => inohong utama,
Shill => inohong utama,
Yol => adi téré Shill,
Bi Nin => padagang kantin sakola,
Ibu Wen => wali kelas Shill sarta Pho

Naskah:
Hiji soré di usum panas, Yol keur lalajo télévisi di imahna. Umurna meureun masih 14 warsih, tapi Yol pohara resep lalajo warta di tv. Ujug-ujug panto imahna diketuk.
TOK!! TOK!!

Shill: Assalamu ‘alaikum. Yol, mba balik!
Yol: Iya, mba! Bentar!
Yol muka panto imahna anu dikonci ti dina.
Yol: Wa ‘alaikum salam. Balik manéhna bet soré, Mba?
Shill: (bari muka sapatu sakola) Iya, tadi aya pancén praktek. Ibu tacan balik de?
Yol: Tacan.
Shill leumpang asup ka dina imah.
Yol: Éh, iya! Mba, tadi dapet surat ti pak pos.
Shill: (ngalieuk) Surat naon? Mana suratna?
Yol: Teu tau. Yeuh! (mikeun amplop surat dina Shill)
Shill geura-giru muka surat éta. Manéhna macana.
Shill: (ceuceuleuweungan) WAAAAAAAAAAAAH!!!!!
Yol: (masangkeun beungeut heran) naha mba?
Shill: Mba bakal dapet beasiswa, Yol! YUHUUUUU!!!
Yol: Beasiswa?
Shill henteu némbalan patarosan adina. Manéhna langsung lumpat nuju kamar kalawan rasa riang.
Isuk poéna, di kantin ramai pisan. Lolobana ti para siswa keur ngomongkeun ngeunaan beasiswa anu dirumorkan éta. Salah sahiji méja di ditu, aya Pho anu keur dahar bakwan. Manéhna kasampak pohara ngarasakeun bakwan terlezat jieunan Bi Nin.
Bi Nin anu saprak tadi ngimeutan langganan satiana éta, pamustunganana menghampiri Pho. Bi Nin ogé hayang ngajak ngomong Pho, alatan ngan anak éta anu teu ngoméntaran soal beasiswa.
Bi Nin: Mangannya sing alon-alon, Nduk!
Pho: (melong Bi Nin anu geus diuk di gigireun / sabeulahna) Ngomong naon da, Bi? Enyong ora ngarti!
Bi Nin: Owalaaah! Teu ngerti bet enya, balesnya paké basa Jawa. Manéh ieu kumaha toh?!
Pho: Enya, kuring pan ngan bisa éta doank!
Bi Nin: Yo wis, ora opo-opo. Manéh teu ngomongin soal beasiswa éta, Pho?
Pho: Males ah, Bi. Kuring leuheung dahar bakwan Bi Nin hahaha…
Bi Nin: Weleh… yo wis lah. Karepmu dewek.
Pho ngarasakeun deui bakwannya.
Pho: Bi, kuring dibéré bonus deui donk! Pan kuring langganan satia bakwan bi Key. Mangsa teu aya bonusnya.
Bi Nin: Iya, ntar balik sakola bibi kaasih. Baruk iya, lamun misalkan manéh dapet surat éta, manéh daék cokot beasiswanya teu?
Pho: Enya elaah. Kuring teu bakal dapet, Bi. Lagian beasiswa éta pan buat jalma-jalma pinter. Lamun kuring? Rangking 10 badag waé teu dapet.
Bi Nin: Owalaaah… Manéh teu denger wartana enya?
Pho: Warta naon?
Bi Nin: Peserta anu bakal dibéré surat beasiswa éta, dipilih sacara awut. Teu paduli, manéhna pinter atawa teu. Jadi, bisa waé dewi keberuntungan aya di pihak manéh, Pho.
Pho: Hmmmm… bener ogé da! Emang saban kelas, aya sabaraha jelema bi anu dapet surat éta?
Bi Nin: Ngan 10 jelema. Tapi éta masih di uji deui. Lamun salila dua semester, peunteun rata-rata kabéh palajaran ngalaman kanaékan, manéhna dapet beasiswa tahap kahiji.
Pho: Tahap kahiji?
Bi Nin: Aya tilu tahap di program beasiswa ieu. Tahap kahiji, beasiswa pikeun naék ka kelas dua. Tahap kadua, beasiswa pikeun naék ka kelas tilu. Tahap katilu, enya buat manéh kuliah.
Pho: Wah, GÉLO!! Ngeunah pisan anu dapet beasiswa ti tahap kahiji sampe katilu.
Bi Nin: Enya, écés lah! Tapi, beasiswa di tahap katilu ngan sampe semester ka tilu. Saterusna, manéh sorangan anu bayar.
Pho: Ah, tapi mustahil kuring bisa dapet bi. Bi Key pan weruh, kuring mindeng apes.
Bi Nin: Iya ogé da! Éh tapi, lamun manéh dapet surat éta, manéh ulah ngomong saha-saha enya.
Pho: Emang naha?
Bi Nin: Ieu persaingan sengit. Lamun aya anu weruh, bisa aya oknum-oknum anu bangor.
Pho: Enya ilah, lebay amat! Enya udah, ieu kuring daék bayar bakwannya. 1 bakwan gope, jadi kabéhanana…
Bi Nin: 2000 waé! Anu sarébu deui bonus!
Pho: Yaah! Ntar balik sakola, kuring teu dapet bonus donk!
Bi Nin: Dapet! Udah tenang waé!
Pho: Asiiiiiiik!
Shill poé ieu ngarasa pohara gumbira. Manéhna henteu percaya meunangkeun surat beasiswa éta. Manéhna baris éstuning-éstuning diajar pikeun meunangkeun beasiswa éta.
Di rohang kelas…
Ibu Wen: Barudak, isukan olahraga di lapang Sanca. Ibu hayang, isukan maranéh bawa bekel sorangan. Alatan di ditu harga kadaharan sarta inuman mahal. Ulah poho bawa enya!
Murid2: IYA BUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU!!!
Bel sakola ogé berbunyi…
TEEEEEEEEEEEET!!!!
Kabéh siswa leumpang kaluar kelas, kitu ogé Shill sarta Ibu Wen.
Ibu Wen: Shill, réngsé jajan manéh ka kantor ibu enya. Ibu perlu bantuan manéh buat ngoreksi ulangan kelas sabelas.
Shill: Baruk iya, Bu.
Pho anu masih aya di jero kelas, ngahuleng soal beasiswa anu diomongkeunana kamari babarengan Bi Key. Manéhna geremet, saha anu baris junun meunangkeun beasiswa éta. Samentara Pho ngahuleng, Shill indit ka kantor Ibu Wen.
Ibu Wen nyaéta wali kelas Pho sarta Shill. Ibu Wen mikaresep Shill ti muridnya anu séjén, alatan Shill jawara kelas sarta siswi anu milampah alus.
Di kantor Ibu Wen…
Shill: Assalamu ‘alaikum, Bu.
Ibu Wen: Wa ‘alaikum salam. Shill, asup asup.
Shill: Iya, Bu.
Shill asup sarta diuk di korsi anu tempatna di hareup méja Ibu Wen.
Ibu Wen: Shill, engké tulung manéh taro kertas ulangan ieu di kelas 11 IPA 1. Kabéhanana udah ibu koréksi.
Shill: Loh? Lainna tadi, ibu titah kuring buat bantu koréksi enya?
Ibu Wen: Iya, tapi kabéh udah réngsé. Ibu daék tanya, naon manéh dapet surat beasiswa éta?
Shill: Mmmh… iya, Bu.
Ibu Wen: Lamun aya anu tanya, naon manéh dapet surat éta atawa teu, ulah manéh jawab. Ngomong waé kalawan antaré, manéh teu dapet surat éta.
Shill: Loh, emang naha bu?
Ibu Wen: Ieu persaingan sengit. Lamun nepi ka aya anu tau, manéh bisa langsung éléh waktu éta ogé. Di perlombaan ieu, loba anu curang Shill. Ibu teu daék, manéh éléh ku cara sagampang éta. Lamun manéh éléh, éta alatan manéh anu gagal ngabéla diri. Meureun ieu kasampak teu adil, tapi sakola urang geus kadaptar di perlombaan ieu ti 5 warsih anu tuluy. Jadi, daék teu daék urang kudu tarima. Manéh mengerti?
Shill: Iya bu, kuring ngerti.
Di rohang kelas, Pho masih ngahuleng soal beasiswa éta.
Pho: Gue bisa dapet teu enya? Lamun bisa, lumayan pisan pan. Gemi duit sabaraha loba tuh? Mmmh… tapi mangsa iya sacara awut? Teu adil donk? Enya ilaaah! Naha gue jadi lieur kieu enya.
Shill asup kelas.
Shill: Pho, manéh teu jajan?
Pho: Teu, Shill. Éh iya, lu berminat teu dapet beasiswa tilu tahap éta?
Shill: Iya lah! Saha anu teu berminat. Emang naha? Lu teu dapet enya?
Pho: Teu! Lagian gue pan teu sepinter lu. Lu pasti dapet. Enya pan?
Shill: Teu, Pho. Gue teu dapet.
Pho: Wah nyaah pisan! Lu pan pinter. Tapi, emang sacara awut da!
Shill: Iya, sacara awut pemilihannya. Éh, gue laper yeuh! Ka kantin yuk! Beuli bakwan!
Pho: Gue deui puasa Senén Kemis.
Shill: Baruk enya udah. Gue ka kantin tiheula enya. Daah!
Minggu isuk-isuk, aktivitas para pagawé sarta barudak sakola libur. Tapi, Pho malahan kudu digawé teuas di hiji kedai kadaharan Oishi. Waktu éta, kedai kadaharan Oishi tacan ngabogaan nu datang anu ramai, jadi pikeun ngeusian wayah senggang Pho diajar di tempat gawé manéhna.
Hiji jalma datang menghampiri Pho.
Figuran: Aya surat buat Pho ti pak pos!
Pho melong saurang awéwé anu leuwih luhur tina. Manéhna geura-giru nyokot amplop bodas anu beuneur surat éta.
Pho molotot. Surat éta, nyaéta surat beasiswa. Tétéla, Bi Key bener. Dewi keberuntungan keur berpihak dinana.
Aroma persaingan geus di mimiti. Pho mimiti getol diajar saban poé. Sanajan manéhna lain anak pangsingerna di kelas, tapi Pho yakin manéhna bisa bisa beasiswa éta.
Pho diajar di saban aya kasempetan. Di sakola, di imah, komo di tempat damelna. Henteu ngan Pho, Shill sarta siswa anu séjén ogé diajar kitu getol nepi ka maranéhanana bisa meunangkeun beasiswa éta.
Sarta wayah terus berlalu.
Ujian ahir semester kadua, geus réngsé. Kiwari ngan nungguan émbaran saha diantara para peserta anu junun meunangkeun beasiswa ti pausahaan Sutra Asih
.
Tapi saméméh upacara émbaran lumangsung, Shill menelepon adina, Yol.
Shill: Yol, hallo!
Yol: Iya mba. Aya naon?
Shill: Doain mba enya, kajeun dapet beasiswa.
Yol: Iya mba, ieu kuring deui berdoa sarua Alloh
Shill: Makasih enya dek…
Teu lila saterusna, bel pikeun mitembeyan upacara berbunyi. Kabéh siswa ngajajar di lapang pikeun mitembeyan upacara. Sarta anu pang diengké ti upacara ieu téh, émbaran baris saha téa anu meunangkeun beasiswa éta.
Ibu Wen: Barudak harap cicing. Poé ieu, ibu baris ngabacakeun saha ti réncang-réncang maranéh anu meunang beasiswa taunan ti pausahaan Sutra Asih.
(Pho sarta Shill menggenggam kadua leungeunnya di harigu berdoa dina haté.)
Ibu Wen: Shilla Onseven Maharani
Sora riuh keprok membahana lapang. Shill maju sarta narima pin husus beasiswa ti Ibu Wen.
Ibu Wen: Phosya Wungu Violeta
Pho: Yuhuuuu!!
Pho leumpang maju sarta kalawan senyuman narima pin husus beasiswa éta.
Tuluy Ibu Wen, ngagero ngaran barudak anu séjén.
Shill sarta Pho ngarasa pohara gumbira. Maranéhanana geus nungguan kado ieu saprak lila.
Ibu Wen: Mangga. Hatur nuhun luhur kabéh murid anu geus giat diajar demi meunangkeun beasiswa ieu. Muga ieu bisa terus memacu maranéh pikeun terus berprestasi. Luyu kalawan eusi surat béja, para siswa ieu baris meunangkeun beasiswa pikeun waragad dua semester ka hareup di kelas 11.
Para siswa balik bertepuk leungeun.
Shill sarta Pho maranéhanana duaan ngarasa pohara bagja narima beasiswa ieu. Tapi, kabéh tacan réngsé. Shill, Pho, sarta siswa anu séjén kudu terus giat diajar ambéh bisa meunangkeun beasiswa tahap kadua sarta katilu.
Naha maranéhanana duaan bisa meunangkeun beasiswa tahap kadua sarta tahap katilu? Kumaha caritana? Tunggu drama kami saterusna.


Contoh drama bahasa sunda si kabayan jadi boyband

      Lima taun baheula Kabayan jeung Iteung meunang pagawean anu resikona kedah misahkeun manehna duaan.Sateuacan eta,manehna dua’an ngikrarkeun janji satia.
     Geus lima taun teh  Kabayan  balik ka kampung tapina iteung mah henteu,kunaonnya?Kieu caritana
Kabayan  :”Nyokap…!Nyokap…! Kabayan uih!yeuh mawa TV khusus keur          Nyokap.”(Gogorowokan bari lulumpatan)
Ambu           :”Naon ari maneh,Ambu disebat make-up,asal maneh nyahonya Kabayan,kieu-kieu teh Ambu pas keur ngora tara make up-make upan da geus geulis Ambu mah,malah panggeulisna sakampung.”
Kabayan       :’Huuuu,si Ambu mah da mahiwal wae lain make-up ambu,nyokap,hartina teh ema,meuni kitu ge teu apal.”
Ambu           :”Ah maneh mah Kabayan,di kampung siga kieu mah,mana nyaho basa anu kararitu,geuslah maneh istirahat heula,buru hurungkeun TVna,ambu bade nongton Darso.”
Kabayan       :”Heu si Ambu mah ari Kabayan mawa anu dipikareseup Ambu,ngabageuran Kabayan.Geus ah Kabayan bade ka Nyi Iteung heula.”
Ambu           :”Nyi Iteung?Yeuh Nyi Iteung mah can balik ti Jakarta.”
Kabayan       :”Ma’enya Ambu,Nyi Iteung can balik?”
Ambu           :”Bener,Ambu mah tara ngabohong,jig weh sampeurkeun ka imahna aya teu.”
Kabayan       :”Ah nya tos weh,Kabayan rek istirahat heula.”(Asup ka kamar sabari cirambai cai panon)

      Peutingna sobat Kabayan nyaeta Cenang jeung Nanang datang ka imah siKabayan,nu alesana hayang tepang jeung si Kabayan padahal mah ku sabab si Kabayan boga TV anyar,janteun manehna tiasa nonton TV gratis di imah si Kabayan.
Cenang         :”Kabayan..!Kabayan..!.”
Nanang        :”Kabayan…..!”
Ambu           :”Sabar-sabar.”(Sabari mukakeun panto)
Nanang        :”Kabayana aya?”
Ambu           :”Aya sok weh lebet.”
Cenang Nanang:”asik.”(Sabari asup ka imah Kabayan)
Cenang         :”Hey Kabayan,gaya lah ayeuna mah geus jadi juragan,boga TV gede,hayu urang nonton TV.”
Kabayan       :”Ah,urang oge nyaho niat maneh ka dieu,rek milu nonton TV.”
Nanang        :”Ahhhh.Kabayan mah terang wae niat abdi,hihihi..”
Kabayan       :”Geuslah maraneh naronton ditu,urang mah lieur.”
Cenang         :”Eh…eh Kabayan,naha eta teh asa siga….,Iteungnya ?’’(Sabari nunjuk-nunjuk ka TV)
Nanang        :”Mana ? oh enya eta mah si Iteung ,tapi naha beda pisan,beuki geulis geuningan.”
Kabayan       :”Mana? mana? Oh beneur geuningan eta Nyi Iteung,naha ngarana janten Syahlacin?”
Nanang        :”Ah..maneh mah Kabayan,yeuh nya lamun geus jadi artis mah atuh ngarana kudu alus,maenya sok Iteung?Ganti ku anu leuwih keren.”
Cenang         :”Bener tah Kabayan,Iteung tos ganti ngarana mereun.”
Kabayan       :”Oh…he’euh nya bener.Kumaha atuhnya carana supaya urang tiasa nyusul Nyi Iteung?”(Sabari nyepengan tarang)
    Kabayan keur bingung mikiran kumaha carana supaya manehna bias nyusul si Iteung ka Jakarta.Pas tiluannana keur malikir,aya hiji iklan di TV nu sakirana tiasa nulungan maranehna.Iklan naon eta,hayu urang tinggal.
Reporter Risis:”Abdi,reporter Risis,nyaeta reporter Ripuh jeung Eksis.Aranjeun
 
                   hoyong jadi artis? Hoyong terkenal di saluruh jagat raya? Hayu urang ngiringan audisi Boyband di Jakarta,di jamin araranjeun pasti terkenal.Hayu enggal-enggal ngiringan.” (Sabari manehna kaluar tina layar TV sareng ngabagikeun formulir ka Kabayan)
Kabayan       :”Wah,kabeneran pisan aya audisi jadi Boyband.Cenang! Nanang! Hayu urang ka Jakarta ambeh tiasa patepang jeung si Nyi Iteung,satuju?”
Nanang        :”Asyik,jadi artis.”
Cenang         :”Heu maneh mah (Sabari ngagetok tarang si Nanang).Demi nulungan sobat, kuring satuju.”
       Isukana Kabayan, Cenang, sareng Nanang teh pamit ka Jakarta .Tos nepi di Jakarta tiluana teh langsung ngadatangan tempat audisi Boyband.Ambu anu teu sabar bade ningali anakna tampil di TV diuk di harepeu TV.
Ambu                :”Aduh,aduh mana si Kabayan teh,ceunah rek audisi naha teu aya-aya? Tah,gening aya oge si Kabayan teh ,Ambu bade ningali ah.” (Sabari ningali TV)
Komentator       :”Sok,perkenalkeun heula saha aranjeun.”
Kabayan            :”Perkenalkeun wasta abdi David.”
Nanang             :”Wasta abdi Kevin.”
Cenang              :(Nyepeng tarang sabari bingung mikirkeun ngaran)”Nami abdi Cecep.”
Kabayan            :”Aduh,maneh mah nya,ngaran urang jeung si Nanang teh geus alus-alus,David jeung Kevin,eh ari maneh cecep.Pamaeh dasar…”(Sabari ngajitak tarang si Cenang)
Cenang              :”Enya atuh kuring teh lieur,anu aya di otak kuring teh ngan ngaran cecep hungkul.”
Nanang             :”Geus welah teu nanaon, nu penting mah urang tiasa ngiluan audisi.”
Cenang              :”Tah,beneur ceuk si Nanang teh.”
Komentator       :”Oke,sok atuh tampilkeun penampilan aranjeun.”
      Pas Kabayan ,Cenang ,jeung Nanang rek nampilkeun bakatna sora Kabaya Ujug-ujug serek. Ambu teh langsung mere jahe ka si Kabayan,si Komentator bingungeun, anjeun sadaya ge pasti bingung, hayu urang tinggal adegana.
Kabayan            :”Uhuk-Uhuk-Uhuk.”
Ambu                :”Jahe jang, jahe,jahe.”
Kabayan            :”Naon Ambu ?”(Sabari kaluar ti layar TV)
Ambu                :”Ieu jahe,jahe sok atuh emam heula jahena.”(Sabari mere jahe ka Kabayan)
Kabayan            :”Enya-Enya abdi emam jahena,nuhunnya Ambu nuhun.”(sabari asup deui ka layar TV)
Ambu                :”Enya sami-sami.”
Cenang              :”Kabayan,buru atuh dahar jahena engke bisi komentatorna ngamuk.”
Komentator       :”Hehh!!! (Sabari nenggeul meja)
Nanang             :”Tuh pan bener ceuk si Cenang.”(Sabari ngaharewos ka ceuli si Kabayan)
Komentator       :”Buru,arek nampilkeun moal,hararese kitu oge.”
Hotts               :”Nuhun bu!!!”(Sabari ngabentuk formasi)
  
 
       Sanggeus audisina rengse,komentator nangtukeun saha pamenangna.Teu di sangka-sangka Kabayan, Cenang,jeung Nanang teh jantenanu meunang janten Boyband terkenal,anu ngarana Boyband Hotts.Kabayan Akhirna patepang jeung Syahlacin dina hiji acara.
Reporter          :”Kunaon nami anjeun Syahlacin?”
Iteung              :”Kusabab saya alay cin..”
Reporter          :”Kumaha tanggepan anjeun ka Boyband Hotts anu pendatang anyar tapina tiasa naek daun?”
Iteung              ;”OMG menurut abdi mah nya.abdi tiada tandinganana.”
Reporter          :”Anjeun yakin?”
Iteung              :”Insya allahnya abdi mah yakin sesuatu pisan.”
     Ujug-ujug Kabayan jeung sobatna datang tuluy nanya ka Syahlacin.
Kabayan            :”Iteung…Iteung anjeun teh Nyi Iteung pan?”
Iteung              :”Aduh anjeun sahanya abdi mah Syahlacin.”
Nanang             :”Astaghfirulohnya.!’’
Iteung              :”Eh eta mah cirri kahas kuring,tong di turutan.”
Nanang             :”Keun welah.”
Kabayan            :”Iteung…bener ieu mah iteung,ah kang Kabayan mah pasti apal Iteung rek ngagentos ngaran naon ge !”
Iteung              :”Tong sok kenal atuh ieh meuni kampungan pisan!”
Cenang              :”Ari maneh Iteung sombonglah ayeuna mah geus jadi artis teh,nepika kabogoh ge poho.”
Iteung              :”Hey,kamu tong loba omong,Syahlacin teh artis anu kasohor,maenya boga kabogoh siga saha eta Kabayan,geuslah urang rek indit heula ka acara lain heula.”(Sabari malingkeun sirah)
     Pas dina acara eta Iteung teh papanggih jeung si Ayanti, teras manehna duaan teh pa’adu omongeun,ku sabab Iteung datangna telat.
Ayanti              :”Ehem,ehem aya anu kabeurangan yeuh.”(Sabari ngadelekan Syahlacin)
Iteung              :”Enya urang telat kunaon kitu?”
Ayanti              :”Uhh..ceunah artis terkenal,eh geningan datangna kabeurangan,cangor maneh mah.”
Iteung              :”Heh,dangukeunnya urang teh telat lain pamalesan,tapi kusabab ti acara anu lain heula,you now?”
Ayant               :”Enya,enya,enya.Up to you lah!”(Sabari ninggalkeun iteung)
Iteung              :”Huuuuh,dasar jalma gelo.!”
     Isukannana, Hotts teh keur latihan sareng koreograferna,tapi Kabayan teu bener latihanana kusabab mikiran si Iteung wae, jabaning koreografer na teh super galak.
Koreografer      :”Hiji,dua,tilu mulai.”
Hotts               :(Latihan nari-nari,tapina si Kabayan henteu bener)
Koreografer      :”David,ari maneh kunaon meuni teu bener wae titadi.” (Sabari neggeul suku si Kabayan make mistar)
Kabayan            :”Hampura bu korek.”
Cenang              :”Koreografer lain korek.”
Nanang             :”Tumben maneh pinter.”
Koreografer      :”Ah,geuslah, sok mulai deui latihanana, buruu !”(Sabari ngangkat mistar)
Hotts               :”Enya bu..(Sabari mulai deui latihana)
   
 
     Pas tos rengse latihana,Kabayan patepang jeung si Ayanti.
Ayanti              :”Eh David ti mana ?”
Kabayan            :”Ti tempat latihan.”
Cenang              :”Adeuuyy,meuni David wae anu di tanya ari urang jeung si Nanang teu di tanya.”
Ayanti              :”Nya enya atuh sanajan nanyana ka David hungkul teu nanaon atuh da sarua.”
Nanang             :”Ayanti,teu bareng jeung si Anangka ?”
Ayanti              :”Teu ah da tos putus jeung si eta mah,ayeuna mah kuring jomblo.”
Cenang              :”Asiiiiiik,aya kasempatan keur kuring atuh…!,henteu heureuy ketang.”(Sabari seserian)
Kabayan            :”Eh…geus atuh ah, hayu urang balik, cape yeuh”
Nanang             :”Tah..he’euh bener, hayu atuh.”
Kabayan            :”Ti payun nya neng Ayanti.”
Ayanti              :”Enya.”(Sabari seuri isin)
     Ti saprak Ayanti panggih jeung si Kabayan , Ayanti teh langsung bogoh ka si kabayan.Teras Ayanti the ngadeukeutan wae si Kabayan, Syahlacin teh cemburu.Kumaha lanjutan caritana urang tinggal adegan ieunya.
Reporter          :”Ayanti,david.”(Sabari ngungudag Ayanti)
Ayanti              :”Punteunnya aya urusa naon?”
Reporter          :”Abdi si Reporter Risis Ripuh jeung Eksis,ngomong-ngomong Ceunah Ayanti jeung David the nuju caketnanya?”
Ayanti              :”Hmmm.”
Kabayan            :”Henteu abdi jeung Ayanti mah rencang cakeut hungkul .”
     Ujug-ujug Syahlacin datang.
Iteung              :”Bener,Ayanti jeung David teh ngan rerencangan hungkul.!”
Ayanti              :”Naon Syahlacin pipilueun wae ? Nya salah maneh oge teu narima david ti baheula.”
Kabayan            :”Geus-geus tong ribut, Ayanti ku abdi anteurkeun uih urang nunggu di mobilnya.”
     Saentos si Kabayan angkat  Ayanti megat Iteung teras ngabisikeun hiji hal.
Ayanti              :”Heh syahlacin kadieu.”(Sabari narik leungeun si Iteung)
Iteung              :”Ihh tong narik-narik leungeun syahlacin atuh. Oh My God aya naon sih? Meuni siga aya sesuatunya.”
Ayanti              :”Hehehe,ayeuna David mah aya di leungeun kuring.”(Sabari seuri sinis)
Iteung              :”Mana si David ? eweuh di lengeun didinya..”
Ayanti              :”Heu maneh mah ongkoh artis terkenal,tapi anu kitu ge teu ngarti eta teh paribahasa, maksadna teh si David keur dekeut ka urang, teu bogoh deui ka maneh.”
Iteung              :”Heh tong sok nya janten jalma teh, rek kumaha oge David mah tetep bogoh ka Syahlacin salami-lamina, tos nya abdi pan artis terkenal, jool sibuk kudu indit deui ka acara salanjutna.
     Sanggeus kajadian eta teh Kabayan langsung nelepon Syahlacin dina telepon teh Kabayan ngomel-ngomel ka Syahlacin.
Iteung              :”Halo..aya naon Kabayan ?Tumben nelpon ka urang?”
Kabayan            :”Ai maneh teh kunaon? Ngomel-ngomel ka Ayanti? Cemburunya?” (Raray kapedean)
Iteung              :”astagfirulohnya meuni ge’er pisan maneh the,keur naon urang cemburu ka ayanti pan urang jeung ayanti geulisan urang.”(Raray narsis)
Kabayan            :”Ikh,meni so pisan.”(Sabari nutup telepon)
     Sanggeus Kabayan nutup telepon Syahlacin teh nyadar lamun manehna teh masih bogoh ka Kabayan.Teras isukana Syahlacin boga inisiatif nyemperkeun Kabayan sabari rek menta maaf.
Syahlacin          :”Punteun Kabayan…”(Suara anu lembut)
Kabayan            :”Aya naon?”(Raray sarius)
Iteung              :”Urang rek menta maaf nya ka maneh,enya urang jujur yeuh,urang sabenerna bogoh keneh ka maneh.”
Kabayan            :”Hmmm,bener eta teh,ahh maneh mah ngabohong.”
Iteung              :”Bener,da urang teh sabenerna Iteung punteun urang teu ngaku,kusabab Iteung isin ka infotaiment,punteun nya Kabayan.”
Kabayan            :”Tah ieu kakara iteung anu kang Kabayan kenal.Teras rencana Iteung bade naon ka dieu?”
Iteung              :”Iteung mutuskeun rek ngiring kang Kabayan ka Kampung.”
      Di tukangeun manehna aya Ayanti anu ngadangukeun manehna dua’an ngawengkong.Ayanti ngarasa sedih teras mutuskeun angkat ka luar kota.
Ayanti         :”Aww.”(Sabari nabrak Cenang)
Nanang        :”Ari maneh nakunaon nabrak kuring,tuh pan buuk kuring acak-acakan.”
Ayanti         :”Ah,awas maneh banci.”(Sabari ninggalkeun Cenang jeung Nanang)
Cenang         :”Ihh,meuni kaktus pisan.”
Nanang        :”Salah ari maneh lain kaktus,ketus kuya..!”
Cenang         :”Oh enya-enya.”
     Isukna,Iteung ngiring mulang ka desa teu puguh jeung si kabayan,Kabayan,Iteung jeung sobat-sobatna mutuskeun ninggalkeun dunia hiburan.Akhirna mah kahirupan di desa balik deui siga baheula.
ITEUNG SARENG KABAYAN TEH HIRUP BAHAGIA


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

contoh proposal asistem aplikasi jasa laundry

penjualan